Ergenlik döneminde kimlik arayışına girmek, sağlıklı ve doğal bir süreçtir. Ergenlik döneminin başlangıcı ve seyri, günümüzde değişikliğe uğramış olsa da genel olarak 10’ lu yaşlarda başlamaktadır ve 20’ li yaşlara kadar belirtilerini göstermeye devam etmektedir. Çocukluktan çıkmaya çalışan ama yetişkin olmaya da daha zamanı olan ergen birey, sık olarak ‘ben kimim?’ sorusunu kendine sorar ve bunun cevabını bulabilmek için yoğun bir çaba gösterir. Özellikle ne yapmak istediğini, hoşuna giden şeyin ne olduğunu, meslek seçiminde nelere dikkat etmesi gerektiğini, akranları ve yetişkinlerle iletişim kurma biçimlerini ve ailesi ile ilişkilerindeki dalgalanmalarını nasıl yönetebileceğini anlamaya çalışır.
Çocukluk döneminden ayrılan ve ergenliğe adım adım yaklaşan genç bireyler anlamsız, farklı ve öfkeli davranışlar sergileyebilir. Bu dönemde, değişken duygu durumlarından dolayı fiziksel değişiklikler ve değişen arkadaş ortamları gündemdedir. Genç bireyin daha önce hiç giymediği kıyafetleri giymesi, saçlarında farklı farklı modeller denemesi, arkadaş ortamlarının değiştirilmesi gibi değişiklikler normal bir süreç olarak gözükmektedir. Ergenlik dönemi bir değişim süreci olduğundan dolayı esasında ailelerin kaygı duyması gereken, ergen bireyin değişikliği reddetmesi veya değişmek için çabaya ihtiyaç duymaması olmalıdır.
Ergenlik dönemindeki kimlik arayışları, herkes için veya her yaş dönemi için sağlıklı bir biçimde ilerlemeyebilir. Ergenlerin bazıları kimlik arayış çabalarında başarılı olamayabilir. Bu şekilde kimlik karmaşası denilen döneme giren ergen birey, kendisini amacı olmayan ve ne yapacağını bilemeyen bir durum içerisinde bulabilir. Bazen bu duruma ergenlik dönemindeki bireylerin aileleri de sebep olabilir. Şöyle ki; ebeveynlerin ergenlik döneminde olan çocukları üzerinde kurmuş olduğu baskılar ve onların ilgisini çeken değişik etkinlikleri yapmasına izin vermemek, ergen bireylerin kimlik karmaşasına girmelerine neden olabilmektedir. Bunun sonucunda; istediklerini yapamayan ve sürekli baskı altında hisseden ergen birey, bunalım yaşar ve depresyona girmeye kadar ilerleyebilir. Kendisini tanımlayamayan ve kendisine nelerin uygun olduğunu bilemeyen genç, arada kalarak uyum sağlamakta zorlanır ve hiç göstermediği davranışları göstermeye başlayabilir.
Çocukları ergenlik döneminde olan ailelerin, öncelikle sakin kalması ve bu dönemi kabul etmeye başlaması çok önemlidir. Aileler tarafından çocuklar ile inatlaşılması, otorite sağlamak için bu dönemde onun istediklerinin tam tersinin yapılması, iletişim kurarken anlayış göstermeden sert bir biçimde yaklaşılması gibi yaklaşımlar ergenlerin yanlış ve dönülemeyecek yollara başvurmasına neden olabilir. Son olarak; ergenlik döneminde sıklıkla duygudurumunda değişiklikler meydana gelmektedir. Bu dönemlerde ailelerin anlayışlı, kabul edici ve sıcak bir yaklaşım göstermesi onlara yardımcı olacaktır. Ancak; işin işinden çıkılamayacak noktaya gelen ve kişilerin hayatını etkileyecek düzeye gelen durumlarda kesinlikle ruh sağlığı profesyonellerinden destek alınması gerekmektedir.
